در هر مرحله از زندگي کودک، والدين با چالش‌هايي رو‌به‌رو هستند که هر کدام آن را به شيوه خود حل مي‌کنند؛ از شير گرفتن، آموزش دستشويي رفتن و بالاخره جدا خواباندن کودک ، براي بسياري از پدر و مادرها يک مشکل بزرگ تلقي مي‌شود.
به طور کلي نوزاد بهتر است در سال اول از زندگي خود، در اتاق والدين اما در تخت خواب جداگانه بخوابد. اين در حالي است که بعضي از روانشناسان ديگر معتقد هستند، والدين پس از 6 ماه اول مي توانند نوزاد را در اتاق خودش بخوابانند. 6 ماه و يا 1 سال اول زندگي زمان بسيار حساسي براي نوزادان است. اين به آن علت است که نوزادان در اولين سال از زندگي خود با مسائلي از قبيل مشکلات تنفسي و يا مرگ ناگهاني روبرو هستند. بسياري از مادران به علت وابستگي شديد به کودک ترجيح مي دهند تا کودک خود را سالها در کنار خود بخوابانند. والدين بايد بدانند، هرچه جدا خواباندن کودک در سنين پايين تر صورت بگيرد، اين کار راحت تر است.
بعد از يک سال، به خصوص در مورد کودکاني که شير مادر نمي‌خورند، بهتر است جدا خواباندن کودک انجام شود اما در مورد شيرخواران شير مادرخوار، ممکن است جداکردن فرزند از مادر هنگام خواب کار راحتي نباشد زيرا مادر مجبور مي‌شود با هر بار گريه کودک، بلند شود و او را به تخت خود بياورد يا در کنار تختش بنشيند و او را تغذيه کند و دوباره به تخت بازگرداند. اگر مادري بتواند اين زحمت را بپذيرد، بهتر است از پايان سال اول جدا خواباندن کودک را آغاز کند.
استثنائا در مورد کودکان شير مادرخوار، حداکثر زماني که شيرخوار مي‌تواند در اتاق خواب والدين بخوابد، تا دوسالگي است اما در اين صورت هم بايد محل خواب و تختخواب شيرخوار جدا باشد.
يک کودک دو ساله به هيچ‌‌وجه نبايد اجازه داشته باشد که در تخت يا اتاق والدين بخوابد؟
بعد از دو سالگي به طور منطقي و علمي، توجيهي براي خواباندن فرزند در کنار والدين وجود ندارد اما گاهي وابستگي مادر به فرزند شديد است و نمي‌تواند او را از خود جدا کند زيرا در آغوش گرفتن فرزند به او احساس آرامش و اطمينان مي‌دهد و دوست دارد تا سالها فرزندش در کنارش باشد. در اين حالت لازم است با مادر صحبت شود و هر چه سريع‌تر جدايي صورت بگيرد. در اغلب موارد جدايي به دليل وابستگي شديد مادر به فرزند انجام نمي‌شود، ولي به هر حال مادري هم که از لحاظ عاطفي توجه و محبت کافي به فرزندش دارد، مي‌تواند در پايان دو سالگي جدا خواباندن کودک را شروع کند.
بعد از دو سالگي به طور منطقي و علمي، توجيهي براي خواباندن فرزند در کنار والدين وجود ندارد
چه کنيم که کودک خودش خوابيدن را بياموزد؟
بهترين راه اين است که فرزندمان را عادت دهيم خودش در تختش تنها بخوابد. اينکه او را بخوابانيم و بعد در تخت بگذاريم، کار صحيحي نيست. بايد از ابتدا فرزند را طوري بار بياوريم که بداند در مورد اين مساله جدي و قاطع هستيم. البته مادر مي‌تواند تا زماني که کودک به خواب رود در اتاق او بماند. عادت‌هاي ديگر مانند خواباندن در بغل يا روي پا يا در اختيار گذاشتن قسمتي از مو يا بدن مادر در دست کودک تا زماني که به خواب برود، صحيح نيست. در مورد کودکي که چنين عادتي پيدا کرده، بهتر است مادر عروسک پشمالو در اختيارش قرار دهد تا کودک عادت کند عروسک يا بالشش را بغل بگيرد تا به خواب برود. وقتي اين عادت از بين رفت، به راحتي با بردن کودک به اتاقش و ماندن مادر در کنار او، به خواب مي‌رود.
آيا مادر مي‌تواند کنار فرزندش در اتاق او بخوابد تا به خواب برود؟
خير. مادر نبايد به تخت کودک برود يا در اتاق او روي زمين بخوابد زيرا اين کارها هم تفاوتي با خوابيدن کودک در اتاق والدين ندارد. بايد کودک حس کند مادر حضور دارد ولي اين حضور به معني خوابيدن کنار او نيست. مادر مي‌تواند براي فرزندش کتاب بخواند يا قصه بگويد تا کودک در حالي که عروسک به بغل دارد، به خواب برود.
اگر مادري کودکش را تا حداکثر دو سالگي از خود جدا نکرد و کودک به خوابيدن کنار مادر عادت داشت، چطور مي‌توان جدا خواباندن کودک را آغاز کرد؟
براي جدا خواباندن کودک در مورد کودکان سه سال به بالا خيلي خوب است که از جدول ستاره استفاده کنيم. يعني به کودکمان بگوييم هر روز صبح که بلند مي‌شوي اگر در تختخوابت بودي، يک برچسب جايزه مي‌گيري و مثلا هر سه برچسب يک جايزه بزرگ دارد. استفاده از روش‌هاي تشويقي در جدا خواباندن کودک مؤثر هستند.
مراقب تغيير رفتارها باشيد
اگر درخواست‌هاي کودک براي خوابيدن در کنار والدين به صورت مکرر و پشت‌سر هم تکرار شود بدون شک عاملي موجب ناآرامي کودک شده است. انواع ترس، کابوس و… مي‌تواند ميل کودک به برگشتن به اتاق والدين را بيشتر کند. همچنين تماشاي بعضي برنامه‌ها و فيلم‌هايي که براي سن کودکان مناسب نيست، باعث مي‌شود هنگام خواب شبانه دچار نگراني و پريشاني شوند، به همين دليل والدين بايد نسبت به بروز هر نشانه‌اي هوشيار باشند و بعد از برطرف شدن عوامل تهديد کننده، از فرزندشان انتظار اطاعت از قانون را داشته باشند.
براي جدا خواباندن کودک بالاي 5 سال چه کنيم؟
براي جدا خواباندن کودک ابتدا فاصله او را از تخت‌تان بيشتر کنيد و بعد او را به اتاقش منتقل کنيد.
او را تشويق کنيد و با هر بار خوابيدن در اتاقش به او جايزه بدهيد. به کودک خود وعده بدهيد هر روز صبح که از خواب بلند مي شود اگر در تخت خواب خودش باشد يک هديه دريافت مي کند.
در مقابل اصرار کودک به خوابيدن در اتاق شما بايد مقاومت کرده و سعي کنيد با سرگرمي‌هاي مختلف او را به اتاقش ببريد.
اگر قانوني وضع مي‌شود بايد در خانه اجرا شود اما پيش از هر چيز دقت کنيد که اين قانون چه تاثير رواني روي کودک دارد. در بعضي خانواده‌ها سابقه مشکلات رواني وجود دارد و بنابراين احتمال بروز اين مشکل درکودک هم هست و با جدا کردن او اين حالت در او تشديد مي‌شود.
منبع: nabzema.ir
درباره این سایت